Mieszkanie (ciotki) Nanami.

Dość duże mieszkanie znajdujące się w jednym z apartamentowców na najwyższym piętrze. Za drzwiami znajduje się ogromny salon. Ściany w nim mają kolor purpury, a podłoga jest wyłożona drewnem, jak we wszystkich pomieszczaniach. Wchodząc, wzrok przykuwają okna, obejmujące prawie całą ścianę znajdującą na wprost drzwi. Na środku salonu stoi czarna skórzana sofa, przed nią szklany stoik i wielki plazmowy telewizor. Na ścianach wisi kilka obrazów. Jeden przedstawia jakiś wodospad, drugi mężczyznę na tle kwiatów(ulubiony obraz ciotki Nany), a trzeci wielki klif. Kuchnia jest w tym samym pomieszczeniu po prawej stronie. Znajdują się tam czarne blaty, na których położone są różne przybory kuchenne, szafki, srebrna lodówka i również tego samego koloru zmywarka. Obok kuchni stoi stół i krzesła, wykonane z drewna. Mają one podobny kolor do ścian. Przy oknie znajduje się wejście do korytarza, w ścianach są drzwi do łazienki i dwóch pokoi. Po lewej pierwsze drzwi prowadzą do pokoju Nany. Ściany są koloru żółtego. Cały pokój wydaje się być bardzo kolorowy. Nie za sprawą dziewczyny, ale jej ciotki. Na jego środku znajduje się łóżko z niebieską pościelą, z boku jest mała szafeczka z budzikiem. Przy ścianach stoją drewniane szafy zawierające ubrania i tym podobne rzeczy, na niektórych stoją jakieś figurki. Jedna szafka bardzo się wyróżnia, ponieważ cała jest wypełniona mangami. Obok drzwi stoi biurko z komputerem i przyborami do rysowania na wierzchu. Tuż przy pokoju dziewczyny, znajduje się pokój ciotki. W nim najbardziej odznacza się czerwień. Tego koloru jest łóżko z baldachimem, ściany, dywan i wszystkie przedmioty do niej należące. Jedynie szafy są koloru czarnego oraz podłoga się wyróżnia. W każdym z pokoi jest łazienka, wszystkie wyglądają podobnie. Włącznie z tą, która znajduje się na końcu korytarza. Mają białe ściany i jasno niebieskie kafelki, na środku znajduje się lustro, obok duża wanna, prysznic i reszta ustroju jest taka, jak w łazience powinna być.

Nanami cieszyła się, z tego, że jakoś odnalazła drogę. Mimo tego, że nie miała pojęcia gdzie idzie. Na szczęście wystarczyły tylko trafić do miasta. Później droga była prosta. Dziwne było to, że Gabriel nie spytał się czy wie dziewczyna wie, gdzie idzie. Pewnie zapomniał o tym, jak wspomniała mu, że się zgubiła. Droga była dość cicha, dziewczyna nie odzywała się za bardzo, ale skupiła się na otoczeniu. Noc w lesie wydawała się taka ciemna, tylko niebo jaśniało od gwiazd. W mieście zaś świateł było pełno, pomimo późnej godziny. Przechadzka po mieście, by trafić do domu, trochę się dłużyła. Może, przez ten brak tematu do rozmowy. Ale Nanie nie przeszkadzała taka cisza, była bardzo przyjemna. Nie to, że nie chciała się odzywać do chłopaka, ale tak było dla niej łatwiej. Minęli park, dużo ulic, jedną handlową, na której ciąglę tętniło życiem. W końcu podeszli pod jej apartament. Hol był wystrojony w stylu wiktoriańskim, co dziewczynie się bardzo podobało. Zastanawiała się, co pomyślał o tym, gdy zobaczył ten wielki apartamentowiec. Dziewczyna weszła do winy i wcisnęła przycisk, który skierował ich do następnego piętra. Weszli do mieszkania.
- Proszę, rozgość się. - wskazała na skórzaną kanapę, po czym sprawdziła co ma w lodówce.
Wyciągnęła dwie szklanki i napełniła je sokiem pomarańczowym. Może powinnam się spytać czy chce coś do picia? Miała nadzieję, że mu posmakuje, bo nie miała innego. Podeszła do chłopaka i położyła przed nim szklankę, wypełnioną płynem.
- Proszę. - sama wypiła swój sok na stojąco.

Jako że Gabriel nie posiadał mieszkanie nie miał też za dobrych manier, postąpił nietaktownie biorąc szklankę i wypijając cały sok jednym duszkiem. Po chwili jednakże zorientował się jak śmiesznie i dziwnie dla Nany musiało to wyglądać, jako że mieszkała w tak gustownym, wielkim oraz pięknym apartamencie.
- D..Dziękuję...
Powiedział cicho z rumieńcami na twarzy gdyż ta sytuacja oraz dziewczyna zawstydzała go lekko swoją obecnością, nadal twierdził że ta przepaska na oku dodaje jej uroku.
- N..Nie...nie zajmuję dużo miejsca...
Zarumienił się bardziej gdyż czuł się niepewnie jako że dziewczyna zaproponowała mu nocleg, nie miał gdzie mieszkać i pierwszy raz ktoś mu pomógł. No cóż, Gabriel rzeczywiście się zakochał lecz nie wiedział czy dziewczyna to odwzajemnia więc postanowił milczeć na ten temat.
- A czy nie wspominałaś czasami że tu mieszka Twoja Ciotka?
Przypomniał sobie po jakimś czasie i postanowił zapytać, gdyż chciał poznać rodzinę Nany, mimo iż poznał ją niedawno, urok oraz charakter Nany był przyjemni. W tamtej chwili gdy dziewczyna wypowiedziała słowa ''Rozgość się'' Gabriel poczuł się jak w domu, lecz nia chciał sprawiać kłopotów.

Kiedy Gabirel powiedział, że nie zajmie dużo miejsca, dziewczyna spojrzała na niego i spróbowała to ocenić. Rzeczywiście tak jest... Nie odpowiedziała na pytanie chłopaka, tylko poszła po jakąś kołdrę i poduszkę dla niego. Weszła do pokoju ciotki i poszperała po jednej z szafek, znalazła tam czerwony kocyk w serca. Pomyślała, że wystarczy. Później wzięła jedną z wielu poduszek, znajdujących się na jej łóżku, też była czerwona i wróciła do salonu. Kocyk był dość duży, a poduszka również, więc wydać było tylko odstający kosmyk z jej głowy.
- Ciotka wróci dopiero rano. - mówiąc to podała mu poduszkę, a potem kocyk.
Podeszła do blatu, by wlać sobie jeszcze trochę sok. Była spragniona i do tego ledwo utrzymywała się na nogach. Czuła, że jak zaraz nie pójdzie spać to, wyląduje na podłodze. Kiedy wypiła sok, odłożyła szklankę do zmywarki. Jej głównym celem teraz był pokój. Przystanęła tylko na chwilę koło kanapy, na której siedział Gabriel.
- Jeśli zobaczysz, że ciotka na Tobie śpi to, po prostu ją zwal na ziemię. - poradziła chłopakowi. - Może być trochę natarczywa, jeśli jej się spodobasz. - ostrzegła tym razem. - Oyasuminasai. - powędrowała w stronę pokoju.
Przekręciła klamkę i już w nim była. Przebrała się w swoją ulubioną niebieską piżamę i wylądowała w łóżku. Mocno przytuliła się do swojej poduszki i po chwili zasnęła.

Gabriel nie miał zamiaru jeszcze zasnąć a gdy dowiedział się co Ciotka Nany może zrobić, poszedł na taras i zaczął się wpatrywać w księżyc podziwiając jego świetlistą otoczkę z odbijającego się światła o jego powierzchnię. Również patrzał na gwiazdy, wypatrując małego wozu ale po chwili go znalazł i podniósł palec rysując coś w powietrzy. Miał dobrą pamięć więc rysunki w powietrzu istniały w jego głowie jeszcze przez długi czas.
Usiadł przy rogu na tarasie, uśmiechnął się i wyszeptał.
- Jak miło z jej strony...
Przez chwilę widział światło w pokoju Nany które po chwili zgasło, pomyślał sobie iż była bardzo zmęczona i będzie długo spała więc postanowił nie zostawiać za sobą bałaganu i zwinąć się by nie sprawiać problemów i przy okazji zostawiając list z podziękowaniami za dobroć którą mu okazała. Po chwili znów wyszeptał cichym głosem.
- Kochana Jesteś Nana-chan...
I znów zaczął się wpatrywać w księżyc z pozycji pół siedzącej gdyż znajdywał się centralnie nad nim.
Niechcący przewrócił plastikowy przedmiot, gdy ten spadł na kafelki z tarasu wydał charakterystyczny dźwięk ''Gabrielu, Ty kretynie....'' pomyślał, lecz nie zauważył żeby światło w pokoju Nany się zapaliło, cóż za fart.

Nanami usłyszała jakiś hałas. Był dość cichy, ale miała bardzo dobry słuch i do tego jeszcze do końca nie zasnęła. Ubrała, więc na swoje stopy papcie, które przedstawiały koty. Dostała je od ciotki na urodziny. Nie był to odpowiedni prezent, ale jakoś noszenie ich jej nie przeszkadzało. Rozciągnęła się i wyszła z pokoju nie zapalając światła. Może to złodziej? Zastanawiała się, co by zrobiła w takiej sytuacji. W sumie na pewno spróbowałaby go obezwładnić. Choć ciężko to sobie wyobrazić. Otworzyła drzwi i korytarzem weszła do salonu. Później skierowała się w stronę tarasu, wyszła. Wiatr zawiał tak mocno, że jej włosy powiało na twarz. Zgarnęła je. Zauważyła chłopaka, wcześniej nawet nie spojrzała na kanapę czy tam śpi.
Co robisz? - spytała, podchodząc do niego.
Może przestraszył się ciotki? Czyżby wróciła wcześniej? Te podejrzenia mogłyby być prawdziwe, bo nie raz niejeden mężczyzna się jej bał, chociaż większości się podobała. Ile to ona miała przelotnych romansów, nikt by tego nie zliczył. Jak przyprowadzała facetów do domu, dla dziewczyny było to jeszcze gorsze. Ci faceci byli tacy puści... Nie jeden dogryzał Nanami, a ona doprowadzała go do przerażania, swoimi ostrymi jak brzytwa groźbami. Dla niej to oczywiście były tylko żarty, ale mężczyźni zazwyczaj jej potem unikali.

Siedzący Gabriel popatrzał na włosy dziewczyny powiewające na wietrze, ''Piękne...' pomyślał i za chwilę wstał, otrzepując tyłek.
- Siadając, zahaczyłem o to coś...
Pokazuje plastikowy przedmiot i nim się spojrzała popatrzał w gwiazdy wyszukując tej najbliżej księżyca, pozycja jego była wygodna gdyż był oparty plecami o poręcz z rękoma zgiętymi na tejże poręczy.
- Znalazłem swoją gwiazdę, księżyc nie jest już sam...
Cichym głosem wypowiedziane słowa dawały sporo do myślenia, lecz Gabriel wiedział co mówi, chodziło mu o dziewczynę. W pewnej chwili popatrzał na dziewczynę jak na anioła, zachwiał się lekko gdyż sprawiła że ugięły się pod nim nogi, podniósł plastikowy przedmiot ustawiając go tam gdzie był i wrócił do opartej pozycji. Po chwili pomyślał ''Luna nie będzie już sama gdyż ja jestem jej gwiazdą'' (Luna - Księżyc). Gabriel wtedy myślał dużo o dziewczynie, jednakże bał się odrzucenia z jej strony.

Nanami odetchnęła z ulgą, że to Gabriel zahaczyło o coś. Nie bałaby się zbytnio włamywacza, ale cieszyła się, że nie będzie musiała się z takim użerać.
- To dobrze, gdyby był to jakiś włamywać, musiałabym włożyć dużo wysiłku, by go załatwić. A mi się tak bardzo nie chce.
Spojrzała w górę na gwiazdy. Niebo było bezchmurne. Nagle poczuła, że jest jej strasznie zimno. No, ale w końcu była ubrana tylko w piżamę w kolorowe babeczki. Nagle zaczęła rozmyślać co zje na śniadanie. Planowała jakieś bardzo duże. Jak zwykle z resztą. Przyszło jej do głowy też, że może jej gość będzie umiał gotować. To byłoby dla niej niezwykłe zbawienie i dla ciotki, jeśli szybko nie wyjdzie. Ale tym nie musiałaby się martwić.
- Nie jesteś śpiący? - spytała, bo dziwiło ją, że nadal tu sterczy. - A może boisz się mojej ciotka? - pomyślała, że może trafiła w sedno.

Chłopak spojrzał na dziewczynę widząc jak trzęsie się z zimna gdyż była ubrana w cieniutką piżamkę. Postanowił wyjąć z torby bluzę i tak też uczynił, poszedł do salonu po torbę i szybko wrócił opatulając Nane bluzą i szalikiem który także wyjął z torby, lecz przez chwilę chłopak trzymał dłonie na jej ramionach i również popatrzał w pełne gwiazd niebo.
- Piękna dziś noc, nieprawdaż?
Gabriel uśmiechnął się lekko wpatrując się w gwieździste niebo lecz po chwili pokierował wzrok ku Nanie.
Ni z gruchy ni z pietruchy przytulił ją stojąc za nią, nie wiedział jak zareaguje na to dziewczyna, może pomyśli że chciał ją ogrzać własnym ciałem? Cóż, zobaczy się jak zareaguje.
Po dalszym czasie spędzonym na tuleniu dziewczyny, zarumienił się i z uśmiechem na ustach zamknął swoje niebieskie oczęta, już nigdy nie chciał by ta chwila przeminęła.

Dziewczyna była trochę zirytowana, że chłopak nie odpowiedział na żadnego z zadanych mu pytań. No trudno. Przynajmniej przyniósł jej bluzę i szalik, które potem na nią założył. Poczuła jego ręce na swoich ramionach i poczuła dreszcze. Jestem chora? Dziewczyna nie miała zupełnego pojęcia co to znaczy, ale pewne było, że to nie przeziębienie. Gabriel miał rację, noc była naprawdę piękna. Na niebie widniały miliony gwiazd. Niektóre świeciły jaśniej od innych. Nani? Poczuła jak chłopak obejmuje ją i przytula. Zupełnie nie wiedziała co zrobić. Jej twarz zaczęła się robić czerwona. Nagle zrobiła coś niesamowicie głupiego, walnęła chłopaka z główki w szczękę. A po chwili potknęła się o własne nogi i upadła. Wcześniej łapiąc za rękę blondyna, ale skutkiem tylko pociągnęła go za sobą w dół. Nie chcący doprowadziła do jeszcze gorszej sytuacji. Leżała na ziemi z rozłożonymi rękami i szalikiem na twarzy. Nic, a nic nie widziała.Co ją dobijało, ale nie chciała ściągnąć go, ponieważ jej na policzkach widniały bardzo wyraźne rumieńce.

No to cóż, chłopak leży na Nanami, lecz nie do końca na, gdy tylko widział jak spada oparł się dłońmi o posadzkę i popatrzał na szalik pod którym była twarz dziewczyny.
- N-Nani...
Uśmiechnął się z rumieńcami na twarzy i powoli osunął szalik z twarzy dziewczyny i po chwili zauważył jej rumieńce w połączeniu z pięknym oczkiem gdyż jedno miała zakryte, co sprawiło że zarówno z twarzy Gabriela nie znikały rumieńce oraz słodki uśmiech.
Nieco skrępowany zaistniałą sytuacją dotknął delikatnie dłonią policzka dziewczyny.
- P-Piękne...
Wypowiedział cichym głosem, rumieńce Nanami sprawiły że bardziej się zarumienił a po za tym słodko wyglądała z nimi, po czym wpatrywał się w jej oczko myśląc ''Piękna chwila, lecz może się obrazić...co mam zrobić? Baka...Myśl....'' i po chwili pocałował Nanami zamykając przy tym oczka. Rumieńce nie znikały z jego twarzy a ta chwila trwała, myślał że mimo wszystko, nie ważne co zrobi Nanami i tak nie chce przerwać tej chwili.

Chłopak zsunął jej z twarzy szalik. No i przy czym zobaczył jej rumieńce. Właśnie to najbardziej chciała ukryć. To najbardziej odsłaniało jej uczucia, tylko nad tym nie mogła zapanować. Jej nienamiętny wyraz twarzy nic nie dawał. Nagle Gabriel pocałował ją. Pierwszy pocałunek zabrał jej ktoś, kogo nawet nie znała dobrze. Mimo to... Ja... Nie wiedziała co myśleć, serce zaczęło jej bić w zaskakująco szybkim tempie. Odepchnęła go, wstała i otrzepała się, następnie odwróciła się do niego bokiem.
- To był mój pierwszy pocałunek... - powiedziała, nie dało się w tych słowach usłyszeć goryczy, ani złości czy szczęścia. - Bierzesz za to pełną odpowiedzialność. - to zdanie byłoby dla każdego niejasne.
Weszła do środka i ruszyła w kierunku swojego pokoju. Po czym wlazła do łóżka, położyła się i próbowała uspokoić swoje szybko bijące serce. Co za głupie uczucie. Po chwili jej powieki zaczęły powoli opadać i w końcu zasnęła.

Gabriel wstał cały w rumieńcach i stał jak wryty wpatrując się przed siebie w pustkę, co znaczy że patrzał na nic, tylko przed siebie i nigdzie indziej. Po chwile jednakże wydukał coś pod nosem ale pod koniec przerodziło się to w krzyk.
- S...Sug.....Sugoi!!!!!!
Padł na plecy z rozłożonymi rękoma i szybko oddychał, Nanami nie opieprzyła go, co sprawiło że się uśmiechnął. Leżał tak cały czas z szybkim oddechem i wpatrywał się w niebo myśląc co się przed chwilą stało, można rzec że był oszołomiony w pozytywnym znaczeniu.
Po jakiś 4 godzinach Gabriel zmrużył na chwilę oczy i tak zasnął na 30 minut lecz gdy nastał ranek obudził się, jego oczom zaraz po przebudzeniu ukazały się kobiece piersi Ciotki Nanami która już wróciła. Musiała wrócić gdy ten zmrużył na chwilkę oczy. Ciotka dziewczyny leżała na nim i nie wiadomo jakim sposobem zdjęła mu podkoszulek gdy ten spał, widział iż ona śpi i po chwili wyszeptał.
- K..Kso....
Nie chciał jej obudzić gdyż pewnie by go wygnała z domostwa jako gościa za takie przewinienie ale cóż, z drugiej strony nie chciał by go zobaczyła Nanami, mogłaby być zazdrosna jego głowę zaprzątała myśl ''Kurde...Co mam zrobić?...''.

Nanami wstała, rozciągnęła się. Podchodząc do szafy, potknęła się o mangę, która leżała na ziemi, lecz nie upadła. Kiedy już o przebrała się w biały podkoszulek, niebieski sweter na guziki z przydługimi rękawami, brązową spódnicę, czarne zakolanówki i papcie, wyszła z pokoju. Ruszyła w kierunku kuchni, otworzyła lodówkę i wyjęła z niej sok pomarańczowy. Był taki pyszny i zrobiła go sama ciotka dziewczyny, trzeba przyznać, że miała talent kucharki. Nana bardzo jej go zazdrościła. Wzięła kolejny łyk i nagle spostrzegła, jak jej ciocia leży na Gabrielu i to jeszcze z gołym biustem. Wypluła wszystko co miała w ustach podłogę. Przypomniała sobie co się wczoraj działo, nie wiedziała jak zareagować. Wciągnęła dużo powietrza do płuc, a potem zwyczajnie je wypuściła. Podeszła do kanapy, na której leżeli i walnęła ciotkę poduszką.
- Nie wolno tak traktować gości, ciociu. - powiedziała już z zupełnym spokojem.
Kobieta pokiwała głową i wstała, a potem ubrała na swoje wielkie piersi stanik. Wspomniała coś o tym, że gość Nany jest bardzo przystojny, nie zawaha się spytać go czy nie chciałby zrobić kiedyś z nią szybkiego numerku. Potem od razu zaczęła przygotowywać śniadanie. Niebieskooka słyszała już wiele razy, jak ona o to pyta pierwszego lepszego mężczyznę. Jednak teraz czuła się jakoś gorzej. Po chwili spojrzała na chłopaka, ale chwilę później uniknęła jego wzroku. Usiadła przy stole i czekała na posiłek. Ciotkę oświeciło. Walnęła się w głowę ręką, a potem przeprosiła i zadało kolejne pytanie, które było kierowane do ich dwojga. A brzmiało tak: ''Jak daleko zaszliście?''. Nanami poczerwieniała i spuściła głowę i spojrzała na swoje kolana. Coś w piersi zaczęło ją kłuć, więc przyłożyła do niej ręce, które wyglądały jak złożone w modlitwie. Wyczekiwała co odpowie Gabriel.

Gabriel wstał z wyrazem twarzy jakby widział własny pogrzeb, gdyż Ciotka Nanami leżała na nim z gołym biustem, przeszkadzało mu to lekko gdyż nie czuł tego samego do innych osób co czuł do Nanami.
Po chwili rozmyśleń chłopak uśmiechnął się i z rumieńcami pomasował się w tył głowy.
- Eeee....Yyy....No troszkę.....
Gabriel nie wiedział co odpowiedzieć więc wydukał te słowa, nawet nie wiedząc co mówi
Po chwili podszedł do dziewczyny i przytulił ją siedzącą przy krześle od tyłu trzymając delikatnie za dłonie.
-  Jak się spało Nanami-chan?
Przytulał tak dziewczynę czekając na odpowiedź lecz po chwili, niespodziewanie pocałował ją w policzek i się zarumienił.
Gabriel nie miał koszulki co nawet było przyjemne gdyż delikatna bryza wiała przez otwarte okno.

Ciotka spoglądała na nich, a Nanami stawała się coraz bardziej czerwona przez to, co powiedział chłopak. Nie mogła po prostu w to uwierzyć. Jak mógł się tak wygadać?! Następnie podszedł do niej i objął ją, a jej ciało skamieniało. Mimo że pocałunek w policzek był miły to, zupełnie wyprowadził z równowagi Nanę. Zdecydowała się odpowiedzieć na zadane przez niego pytanie.
- Spałam dość dobrze. - powiedziała.
Sue podeszła do nich i przyglądała się uważnie, wiedziała, że jednak coś jest nie tak. Zaczęła zadawać mnóstwo pytań, wszystkie dotyczyły zbliżeń intymnych. Zanim ciotka dokończyła, dziewczyna zaciągnęła chłopaka do swojego pokoju. Usiadła i spojrzała na niego. Westchnęła.
- Ty nic nie rozumiesz... - powiedziała zupełnie bez wyrazu, jak z resztą zwykle. - Wczoraj... był mój pierwszy pocałunek. Rozumiem, że dla Ciebie to jest normalne, stawanie się parą od razu. - zamilkła. - Ale... ja nigdy nikogo nie miałam. U mnie to idzie bardzo wolno, nie jestem gotowa na coś tak szybkiego. Nie powinieneś do mnie podchodzić i zachowywać się tak naturalnie. - przygryzła wargi. - Jeśli... Jeśli coś do mnie czujesz, musisz się przygotować na to, że będzie to szło powoli. Ja dopiero stawiam w tym pierwsze kroki.
Nie miała pojęcia czy chłopak będzie się na coś takiego godził. W końcu mogłoby to być po prostu przelotne zauroczenie.
- Więc... Jesteś gotów zacząć znów raczkować? - spojrzała mu głęboko w oczy.
Użyła przenosi, nie umiała inaczej tego wyrazić.Ten ucisk w piersi nadal narastał. Zrozumiała, że to nie była żadna choroba. To było coś zupełnie innego. Zazwyczaj zwie się to miłością.

Ciotka Nanami była albo zazdrosna albo się obawiała czegoś, ale cóż, nie doszło do żadnych spotkań intymnych, to był pocałunek, bardzo ważny pocałunek. Po chwili jego został ciągnięty za rękę do pokoju Nanami, cieszył się że mógł tu wejść i zobaczyć wspaniałą kolekcję mang.
Po tym jak dziewczyna go zapytała ''czy chce zacząć od nowa'' chłopak zaczął myśleć, wiedział iż chce być z Nanami ale myślał w tej chwili o jej uczuciach. Nie mógł stwierdzić jednoznacznie czy on wpadł jej w oko.
Gabriel nagle opuścił wzrok pozostając w tej pozycji przez jakiś czas lecz po chwili się uśmiechnął i rzekł chwytając Nanami za dłoń i przykładając ją do swojego serca(Nie, nie było rozkrojone dla tych co czepiają się szczegółów).
- Nanami-chan, choć znam Cię od niedawna to naprawdę znalazłaś się w moim sercu. Tak, jestem gotów na ten krok gdyż coś zaiskrzyło i ruszyło me zdrętwiałe serce.
Po tych słowach chłopak podniósł wzrok i uśmiechnął się słodko z rumieńcami na twarzy.

Ucieszyła się na tą wiadomość, ale rzecz jasna nie było po niej tego widać. Dopiero po chwili lekko uśmiechnęła się. Trwało to zaledwie trzy sekundy, ale i to wystarczy by móc się przyjrzeć. Jego serce bije tak spokojnie... Czuła, że musi coś zrobić, by jakoś mu to wszystko ułatwić. Więc pochyliła się ku twarzy chłopaka, była już bliska dosięgnięcia jego ust, aż ciotka wparowała trzaskając drzwiami ze swoim zabójczym uśmiechem. Dosłownie. Nanami szybko odsunęła się od chłopaka i skupiła uwagę na Sue, by wysłuchać co ma do powiedzenia. Oznajmiła, że ma kolejną randkę i musi czym prędzej wyjść.Tak też zrobiła, kiedy już była przy drzwiach krzyknęła, że omlety są gotowe. Nana wstała i powędrowała do kuchni, wkładając na talerz po jednym omlecie. Usiadła i zaczęła jeść, nalała sobie herbatę, jak i również Gabrielowi.

Gdy Ciotka dziewczyny wparowała do pokoju chłopak sobie pomyślał ''K..Kso...'' i nim się spojrzał Ciotka Nanami wyszła z domu wspominając coś o kolejnej randce.
Po chwili zauważył iż Nanami idzie gdzieś więc poszedł za nią, zauważył omlet na talerzu i herbatę w szklaneczce, po chwili dopiero się ocknął i odsunął krzesło i zasiadł do stołu, nie był za dobrze wychowany lecz wiedział jak używać sztućców.
- Itadakimasu~
Zarumienił się patrząc jak Nanami słodko przełyka, musiał się powstrzymać więc wziął szklaneczkę herbaty i całść wypił kilkoma łykami nie odsuwając szklaneczki od ust, po tym zaś wydał z siebie odgłos wypicia orzeźwiającej herbaty ''Ahhh~''. Zabrał się do jedzenia nie mogąc spuścić wzroku z Nanami, była jak anioł w jego oczach.
- Nanami-chan, Twoja Ciotka jest bardzo zabiegana jak na młodą osobę.
Po tych słowach wbił widelec we wcześniej odkrojony kawałek omleta i wsadził go do ust wolno przeżuwając.

Powiedziała, co powinna przy jedzeniu i zaczęła pałaszować swojego omleta. Oczywiście powoli przeżuwała posiłek, ale brała dość duże kawałki.
- Wcześnie zaczęła pracować, by mieć takie życie. - powiedziała, a potem włożyła kolejny kawałek do buzi. - A, jeszcze chodzi ciągle na randki i korzysta z życia jak może. - wzięła szklankę soku do ręki i napiła się.
Po chwili poszła do kuchni i otworzyła lodówkę. Szperała w niej dość długo, aż potem wyciągnęła z niej jogurt o smaku malinowym. Odwróciła się w stronę Gabriela, uniosła rękę, w której miała jogurt i pomachała nim.
- Chcesz? - spytała i zaczęła szukać następnego.
Znalazła jeden o smaku wiśni, dwa truskawkowe i i jeden malinowy. Po kolei położyła je na blacie, a potem oparła się łokciami na nim.
- Którego wybierasz? - spojrzała na niego, a potem na jogurty, a potem na niego.

Chłopak rozumiał co Nanami miała na myśli mówiąc że jej ciotka czerpie z życia ile wlezie, po chwili jednakże obrócił się gdyż Nanami lekko krzyknęła coś o jogurcie, wstał co było niegrzeczne odchodzić zanim się nie skończy jedzenia i zasunął za sobą krzesło. Podszedł do blatu, pochylił się lekko patrząc Nanami w oczy gdyż stała po drugiej stronie blatu, delikatnie paluszkiem podparł jej bródkę i rzekł.
- Jeżeli można to wybieram smak Nanami.
Z uśmiechem wypowiedział te słowa i po chwili zaczął masować delikatnie policzek Nanami czekając na jej reakcję.
Myśli chłopaka zakłopotała pewna obawa a mianowicie czy Nanami przerwie tą chwilę czy nie? No cóż, to zależy tylko od dziewczyny lecz po chwili pocałował Nanami w kącik ust i rzekł.
- Smakowita jesteś.
Po pewnym czasie masowania Nanami delikatnie po policzku chłopak zarumienił się, nie chciał by ta chwila została przerwana.

Nanami oparta o blat nagle podniosła się i podparła się dłońmi. Po co on tu idzie? Może niedosłyszał.. Po chwili zrozumiała wszystko.
- Nie ma takiego smaku. - powiedziała, a potem poczuła dotyk ręki na swoim policzku.
To było nawet przyjemne, ale wiecznie nie mogło trwać. Zrobiła się czerwona, a na dodatek pocałował ją w kącik ust. Patelnia była na kuchence, więc po nią sięgnęła i walnęła go nią lekko w głowę.
- Żeby poznać mój smak, musisz najpierw mnie poćwiartować, a potem ugotować i zjeść. Chyba, że wolisz surowe mięso. - zwyczajnie powiedziała co myśli bez żadnej ironii.
Teraz wiedziała, że nic nie zrozumiał z ich rozmowy w pokoju. Następnie dała mu jogurt, nie wiedząc nawet, który chwyta. To podanie nie było zwyczajne, ale z użyciem siły. Trzymając swój jogurt, wyjęła łyżeczki z szuflady, dla Gabriela zostawiła na ladzie i poszła usiąść na kanapę. Włączyła telewizor i zaczęła skakać po programach. Nie było nic ciekawego, aż wreszcie trafiła na film ''Trafiony Piorunem''. Już raz go oglądała, ale nie zaszkodzi i drugi. Poza tym bardzo jej się podobał.

Gabriel dostał lekko patelnią po głowie i w tej właśnie chwili pomyślał ''K-Kso...'' po chwili jednakże dziewczyna wypowiedziała ponownie słowa w których chłopak nie wyczuł żadnej ironii.
Zauważył iż dziewczyna sięga po łyżeczkę i stawia jogurt na blacie, jakoś się złożyło że nie miał ochoty na jogurt ale to by było niegrzeczne gdyby odmówił pomimo starań dziewczyny. Następnie Nanami siadła na kanapę i włączyła telewizor przeskakując przy użyciu pilota z kanału na kanał aż się na jednym zatrzymała, nie oglądał telewizji jako że nigdzie nie mieszkał więc nie posiadał telewizora ani podobnych udogodnień.
Gabriel wziął łyżeczkę i otworzył jogurt oraz zaczął go powoli jeść stojąc nadal przy blacie. Po zjedzeniu jogurtu postanowił choć nie być pasożytem w domostwie i umyć naczynia co uczynił, podszedł do zlewu pełnego brudnych naczyń i zabrał się do ich mycia myśląc sobie ''Ciekawe gdzie tu jest łazienka''. Po chwili jednakże zapytał bez żadnych emocji dających się słyszeć w jego głosie nadal myjąc naczynia.
- Gdzie tu macie łazienkę?
Czekając na odpowiedź chłopakowi zostawało coraz mniej naczyń do zmycia.

Nanami jedząc jogurt, spokojnie oglądała film. Stwierdziła, że źle jej tak siedzieć, więc zmieniła pozycję. Podkuliła nogi, a potem zerknęła zza ramienia na Gabriela, mył naczynia. Miło...
- Jest na końcu korytarza. - powiedziała i włożyła kolejną łyżkę jogurt do ust.
Skupiła się ogromnie na filmie i praktycznie nie wiedziała co się dzieje wokół niej. Kiedy zaczęła się reklama poszła do lodówki po coś do jedzenia. Nadal była głodna, a jej żołądek był jak czarna dziura. Jednak w lodówce nie było nic ciekawego, więc zaczęła szperać po szafkach. W jednej, która była wysoko umieszczona znajdowały się słodycze, lecz Nana nie mogła się tam dostać z powodu swojego wzrostu. Zatem wzięła krzesło od stołu i położyła je na wprost swojego celu. Zwinnie weszła na nie i otworzyła drzwiczki. W środku znajdowały się czekolady, cukierki i inne słodkości. Zdecydowała się na orzechowe ciasteczka, po czym wyciągnęła je. Włożyła jednego do buzi i powędrowała z nimi na kanapę, gdzie ponownie usiadła.

Gabriel na chwilę przestał zmywać by spojrzeć co robi Nanami z krzesłem i się zaśmiał cicho oraz uśmiechnął myśląc ''Trzeba było poprosić...'' no ale bywa.
Wróciwszy do zmywania zobaczył iż już nie ma talerzy ani szklanek do zmycia, zostały tylko sztućce które po chwili zaczął zmywać powoli i ze szczegółową uwagą. Gdy już zmył wszystko sprzątnął po zmywaniu jakąś ściereczką ścierając mokry zlew.
- Idę do łazienki jak coś.
W jego słowach nie było ani krzty przejęcia gdyż wiedział że nic nie oderwie dziewczyny od telewizora. Po chwili powolnym krokiem poszedł do łazienki z zamiarem wejścia pod prysznic i tak też uczynił lecz idąc korytarzem znalazł kwiaty przy których się zatrzymał i wyszeptał.
- Piękne róże...
Nie miał zamiaru stać długo nad kwiatem więc poszedł do tej łazienki, rozebrał się i wskoczył pod przyjemny, orzeźwiający prysznic. Po skorzystaniu z prysznica nie wychodził i wpatrywał się w kropelki wody tryskające na jego ciało oraz zaczął rozmyślać.