Boczne Alejki.

Antharas pierwszy raz usłyszał jakiś komplement. Zazwyczaj ludzie gardzą nim ze względu na jego robotę. Czasem był określany mianem handlarza śmierci. To jego firma zajmowała się wytwarzaniem narzędzi mordu i podsycaniem konfliktów.
- Tak sądzisz?- zdjąłem więc maskę ukazując wszystkim tu obecnym całe policzki oraz podbródek pokryty szramami po pazurach- Wielu ludzi natomiast to odstrasza, ale skoro Ci się to podoba- powiedział. Widział, że oddała Vellardowi płaszcz. W sumie zdjął swój. Pod spodem ma jeszcze czarną koszulkę oraz kamizelke na to założoną- trzymaj- powiedziałem podając płaszcz. Wcześniej zanim podałem jej go wyciągnąłem wszystko z niego co mogłoby wypaść lub być zabrane
- Jemu nie będzie raczej zimno, ale jak chcesz. W końcu nie chcę, żeby moja prawa ręka się rozłożyła na przeziębienie, kiedy to krucjata ma nadejść- zaśmiałem się. Kiedy dziewczyna wzięła ode mnie płaszcz, założyłem swój plecak i futerał na plecy, po czym chwyciłem ją za rękę i zacząłem lekko ciągnąć ją na "spacer"
- Miałem nadzieję spotkać tu pewną dziewczynę, której kiedyś pomogłem, ale sobie odpuszczę chyba- powiedział siegając pamięcią do tego dnia, kiedy znalazł nagą blondynkę w zaułku. Dał jej wtedy pieniądze i odszedł. Dzisiaj jest jakąś gwiazdą cosplayu.

- nie jest mi zimno, ale skoro już szef Ci dał to ok - śmiech - A te blizny to po części jest znak, którym możesz się szczycić. Ponieważ pokazuje, że nie jesteś początkującym łowcą a wprawionym i doświadczonym wojownikiem - spojrzał na nich. Czyżby było coraz więcej chętnych do organizacji? - Tak, w ogóle co ja mogę jako Twoja prawa ręka? Jakie obowiązki na mnie ciążą?  

Spojrzała się na Anth'a. -Naprawdę nie trzeba było mi dawać płaszcza, ale skoro już to zrobiłeś to nim nie pogardzę. Jednak gdy będzie Ci zimno.. powiedz. -Uśmiechnęła się do niego. Ludzie przeważnie do tego czasu unikali jej.. Chcieli aby znikła bądź gdzieś odeszła, ponieważ wyglądała na jakaś podejrzaną. Była ona wdzięczna chłopakom że pomimo jej zachowań i wyglądu "zaopiekowali" się nią. Po chwili ciszy zapytała się chłopaków.. -Mieliście kiedyś swoją miłość? Co prawda po tobie Vell wiele się nie spodziewam.. Skoro boisz się cycków.. Chyba że miałeś faceta... To nie wnikam... A może... A może jesteście parą? -Lekko się zaśmiała. -Mam nadzieje że nie mam racji.

- Mnie zimno nie będzie, zahartowany już jestem- powiedziałem. W sumie przypomniała mi się moja próba, gdzie musiałem tydzień w lesie spędzić, bez żadnych racji żywnościowych ani ciepłych ubrań. Jedynie nóż i kusza.
- Do twoich obowiązków, należałoby przede wszystkim rekrutowanie nowych członków oraz pomaganie mi na różne sposoby. Od papierkowej roboty po jakieś misje- odpowiedziałem Vellardowi- może i masz rację, że te blizny dodają mi trochę uroku jako doświadczonemu łowcy, ale dla reszty ludzi może to być nie apetyczne.
Dziewczyna następnie zapytała o to, czy kiedyś mieliśmy swoją miłość. To prawda, Antharas kiedyś jak był młody, to miał kogoś takiego. Jednak te uczucia głęboko zagrzebał po tragedii Van Halisha.
- Kiedyś czułem miłość, ale po tym co mnie spotkało nauczyłem się mieć dystans do ludzi oraz za bardzo tego nie szukałem. Nie nie jesteśmy parą. W sumie ja homoseksualizm tępię tak jak szkodliwe potwory. Nie rozumiem tych dzieciaków, które jarają się gejami. To takie nienaturalne- powiedziałem poprawiając sobie kapelusz- A ty kiedykolwiek byłaś zakochana? Czy czułaś kiedyś to uczucie?

Zakaszlał - Parą? - Śmieje się - My się dopiero poznaliśmy, a z drugiej strony interesują mnie kobiety. Miłość? Hmm... nie miałem... Chyba że gwałt i potem próba uduszenia cyckami się liczy. I tu właśnie jest to czego się boję czyli dużych piersi. Tak wiem jest to śmieszne, ale dla mnie to było traumatyczne przeżycie. - Uśmiechnął się w dziwny sposób, a raczej próbował się uśmiechnąć - Co do tych obowiązków to sobie poradzę. I dam z siebie wszystko.

Zamyśliła się na chwilę -No cóż. Miałam. Ale uważam że jeżeli tym razem będę mieć to na pewno ostrożniej będę do tego podchodzić. -Zaczęła spoglądać pod nogi. -No cóż Vell, nie wiem czego się mogę po tobie spodziewać więc.. -Uśmiechnęła się lekko. - Co było to było, to się już niestety nie odstanie. A tak poza tym gdzie idziemy? -Radosny uśmiech ponownie powrócił na twarz dziewczyny, pomimo tego co naprawdę czuła.

- Czyżby okazało się, że wyznałaś miłość komuś, a on to odrzucił?- w sumie to było całkiem możliwe. Często tak się zdarza w dzisiejszych czasach, że młode dziewczyny zakochują się, a tu nagle okazuje się, że chłopak woli swoją płeć. Nie wnikam. Tak czy siak chętnie wytępiłbym tą plagę, ale nie mogę. Zainteresowała mnie bo może być nawet fajnym dodatkiem do organizacji. Jak nie na maskotkę to na jakiegoś szeregowego czy coś.
- Możemy się przejść kilka kilka ulic dalej, bo i tak mam tam coś do załatwienia- spojrzałem na spooksa. Ukrywała chyba coś bolesnego wnioskując po patrzeniu na nogi- powiedz co Cię gryzie? Czyżbyś się zakochała w Vellardzie?- zapytałem oczekując reakcji dziewczyny. Może to być całkiem interesujące przedstawienie. Tak czy siak powoli zacząłem iść. Poprawiając sobie gitarę na plecach i ponownie zakładając kapelusz.

Zakaszlał - ale dowaliłeś - zaśmiał się - A możemy iść. Coś kłopotliwego? - Zaczął się zastanawiać czy będzie potrzebny - A tak poza tym Taiga to nie musisz się mnie obawiać

Po chwili namysłu -Nie, wyznałam ją osobie która na to nie zasłużyła i perfidnie to wykorzystała. -Gdy usłyszała słowa o Vell'u, zakrztusiła się - Że co, że co? - Spojrzała się zdziwiona na niego. - Dobra uznam że to głupi żart. - Zamyśliła się na kilka dłuższych chwil.

- Mówisz, że wykorzystał to? A próbowałaś się odegrać na tej osobie? Skoro to wykorzystała perfidnie to zasługuje na karę- każdy niecny czyn zasługuje na to, żeby został pokarany wedle zasady oko za oko, ząb za ząb.
- Żartowałem tylko. W sumie tak średnio do siebie pasujecie, no i fobia utrudniałaby wam związek- powiedziałem dydaktycznym tonem- w sumie to w czym się specjalizujesz jako spooks?- zmieniłem temat. Może się nada do organizacji? A przy okazji będzie maskotka. Uśmiechnąłem się do własnych myśli. Widząc zamyślenie dziewczyny wywnioskowałem, że temat miłości to taki grząski grunt dla niej. Lepiej chyba tego tematu nie ruszać. Oby tylko nie zakochała się we mnie, bo wtedy może to mi utrudnić robotę no i sama by sobie zaszkodziła. W końcu niejednego wroga mam.

- No fobia jest dużym utrudnieniem, fakt faktem można jakoś fobie przezwyciężyć, ale to jest dosyć trudne - Spojrzałem na niebo. Zauważyłem, że niebo jest już całkowicie bezchmurne - Nie lubię słońca, jest takie rozpraszające - Przymknął delikatnie oczy i szedł dalej. - Macie jakieś zwierzęta?

Z ciekawością przyglądała się środowisku dookoła. Wszystko wydawało się jej takie inne niż na początku, na ścieżce gdzie spotkała chłopaków. -Wiesz, nie odgrywam się na ludziach, to wcale nie jest przyjemne gdy ktoś odgrywa się na tobie.- Uśmiechnęła się pod nosem. -Nie mam tej osobie wcale za złe, zrobiła to co uważała za słuszne. Raz się żyje. -Spojrzała przed siebie a następnie na Antha. -Wiesz, masz racje. Oczywiście co do Vell.-Nagle poczuła poruszanie w plecaku, jej panda się obudziła. -No to Vell masz odpowiedź na swoje pytanie, to jest mój pupilek ... -Wyciągnęła miniaturową pandę z plecaczka i podała jej mały kawałek bambusu- Co nie że urocza? -Uśmiechnęła się pogodnie.

Spojrzałem na zwierzątko Taigi. Była to mała panda... Panda? Chwilę czy one nie są pod ochroną? A z resztą nie ważne. W sumie co mnie to obchodzi?
- Zwierzątka jako tako nie mam- powiedział przyglądając się zwierzątku. Jednak to jest dziwne- znaczy jedynym moim towarzyszem jest to- pokazałem na gitarę- oraz to- wskazałem na plecak. Na dobrą sprawę to byli moi towarzysze od zawsze. Miecz i kusza.
- Zgadzam się, raz się żyje ale trzeba uważać, żeby tej szansy nie zmarnować w głupi sposób- spojrzałem w górę. Słoneczko prażyło. Też nie lubię słońca, ale od tego mam kapelusz.
- Na słońce najlepszy kapelusz- poprawiłem sobie tenże na głowie- zapytam teraz wprost. Masz coś do roboty w swoim życiu, czy chciałabyś abym nadał mu sens?- zapytałem patrząc na dziewczynę.

- ja mam kruka - uśmiechnąłem się - co do nakryć głowy... nie przepadam za nimi. Wolę Wychodzić z domu gdy jest pochmurno - Szedłem równo z nimi. Poczułem, że chyba są to osoby, z którymi mogę spędzać czas wolny. Byłem ciekawy jak będzie wyglądała moja praca w organizacji. - Od jutra czy od dzisiaj zaczynamy prace?

Kątem oka zerkając na Antha -Miło by było gdybyś mógł mu nadać jakiś sens.-Uśmiechnęła się do niego całkiem niewinnie. -No a przy okazji, pandy są pod ochroną, jednakże ja ją znalazłam porzuconą... Żal mi jej było więc ją ze sobą zabrałam, niestety właśnie wiąże się ta historia z moją starą miłością. Wolę to tego nie wracać. -Po czym pośpiesznym ruchem pozwoliła swojemu pupilkowi udać się na spoczynek. -Vell, uważasz że będziesz dobry na tym stanowisku? A co jeżeli trafi Ci się jakiś potwór-kobieta? Będzie całkiem zabawnie. -Zaśmiała się. -Wybacz za moje drętwe poczucie humoru, jednakże ciekawie by to wyglądało. Nie chciałam Cię urazić. -Spojrzała się na niego- Tak wiec kiedy dojdziemy na miejsce? Już troszeczkę bolą mnie nogi. -Spojrzała się w dół.

Spojrzałem na dziewczynę. Ten niewinny uśmiech oznaczał to, że chyba wzięła pod uwagę to drugie znaczenie tej sugestii. Czyżby chciała się w coś angażować? Chyba nie będę jej teraz wbijał noża w serce.
- Mogę Ci go nadać. Dołącz do mojej organizacji. Do Welsch Dragon i pomóż oczyścić świat z tych złych potworów, które też przy okazji nie akceptują twojej rasy- wyczekiwałem jej reakcji.
- Pandy są pod ochroną, ale skoro znalazłaś ją porzuconą i się nią zajmujesz to chyba nawet dobrze. Taki własny rezerwacik. Może jeszcze przygarnij kilka zagrożonych gatunków- zaśmiałem się. Taiga zaczęła marudzić. Heh jak to zawsze kobiety marudzą na dłuższych spacerach. Błądziliśmy raczej bez większego celu. To moje zadanie to był tylko pretekst, aby sobie pospacerować i wyciągnąć jak najwięcej informacji.
- Zapewne nie masz miejsca zamieszkania? A co powiesz na to, że jak dołączysz do mnie to uzyskasz z biegu miejsce zamieszkania i skosztujesz kuchni szefa?- mrugnąłem do niej porozumiewawczo.

- Tak, uważam, że sobie jakoś poradzę - uśmiechnąłem się i poprawiłem swojego Blitzkrugera. - Co do Potwora kobiety... coś się wymyśli - Właśnie zrozumiałem, że zostałem olany - Więc pewnie dzisiaj jeśli nic nie mówisz - śmiech - to jakieś zadania? - Bardzo mądre pytanie zadałem wtedy. Powoli zaczyna się ściemniać ponieważ słońce już zachodziło. - Już się ściemnia.

Pewnie pomyślał sobie iż robię sobie jakąś nadzieje, trudno... -Chętnie dołączę. Mam nadzieję że w jakiś sposób się wam przydam. -Oparła się o mur. -Dalej nie dam rady iść, naprawdę. A co do rezerwatu, dobry pomysł... Tylko że ciężko było by mi nosić przy sobie dużej ilości zwierząt. -Zamyśliła się na chwilkę. -Miejsce zamieszkania...? Nie lubię przesiadywać sama po nocach, boję się. A z gotowaniem to bardzo chętnie spróbuję, sama jakoś świetnie nie umiem.. Nigdy nie próbowałam. -Przykucnęła przy murze, zastanawiając się czy nie jest zbytnim ciężarem dla chłopaków. Większości ludzi zawsze przeszkadzała, była jednym wielkim problemem, nigdy dla nikogo nie była ważna... Po prostu czuła się gorsza.

Spojrzałem na nich. W myślach miałem pytania "Z kim ja się zadaje? Może są tak samo rąbnięci jak ja! Ha!"
- Robotę zaczynamy od dziś- powiedziałem rezolutnie i charyzmatycznie. Niczym prawdziwy przywódca. Spojrzałem na niebo. Faktycznie się ściemnia. Czas chyba wracać do siebie, a może oprowadzę nowych członków po rezydencji i ich nowym stanowisku pracy? I wtedy doszło moich uszu marudzenie Taigi. Nie może iść dalej... No dobra jakoś się ją wyszkoli. Stanąłem przed nią będąc tyłem do niej i nachyliłem się lekko.
- Wskakuj, jako dobry szef dbam o pracowników- powiedziałem i podałem jej futerał. On jest ciężki, ale dużo łatwiej mi ją będzie nieść na plecach jak nic tam nie będę miał. Podałem jej też mój plecak. Dziewczyna na szczęście nie może być taka ciężka, a do punktu jest niedaleko.
- Pokaże wam stanowiska pracy, ale i tak musimy pójść do punktu postoju taksówek, bo mieszkam na obrzeżach miasta- powiedziałem.
- Vellrad zabierasz się z nami, czy zostaniesz tu?- zapytałem patrząc na swojego kompana.

- Oczywiście, że się zabieram, przecie nie zostanę tutaj sam jak kołek - śmieje się i idę za nimi. Ciekawe jak wygląda moje stanowisko. Zadumałem się - Wiecie co? - zapytał - Jesteście dosyć ciekawymi istotami. Przez całe życie takich ludzi nie spotkałem - Zacząłem wspominać sobie czasy gdy miałem przyjaciela. Od zawsze byłem samotny, a tutaj stałem się bardziej społeczny.

-Nie chcę Cię wykorzystywać, będę się czuć bardzo.. głupio. Ale jeżeli jesteś pewien... -Delikatnie przysunęła się do Antha. -Wiesz, w przeciwieństwie do wielu innych ludzi, ty jesteś dla mnie wyjątkowo miły i pobłażliwy, dlaczego? -Spojrzała się w jego dwukolorowe oczy. -Vell, a ty w którym miejscu masz "pokój" czy jak wy to nazywacie? No i ty Anth? Nie chcę być zbyt daleko. -Zamyśliła się na dłuższą chwilkę. -A co ja takiego będę robić w organizacji? No i czym się zajmować? I ogólnie, słyszałam coś o kontrakcie, ponoć byłby mi bardzo pomocny... Moglibyście mi powiedzieć o co dokładnie z tym chodzi? -Z ciekawością w oczach czekała na ich odpowiedź, była bardzo ciekawa tego co ją czeka.

- Nie wykorzystasz. Wskakuj- powiedziałem- zanim się rozmyślę- dodałem uśmiechając się- a muszę mieć powód? Nie wierzysz w ludzką bezinteresowność. Oj poczułem się lekko zraniony- udawany foch- dobra wskakuj. Nie jestem aż tak słaby, na jakiego się wydaje a ty wyglądasz na dosyć lekką. Zapewne mój miecz jest cięższy
Czekałem aż wejdzie mi na plecy. Spojrzałem na odłożony plecak i futerał. Wykorzystam do tego swojego podwładnego. Spojrzałem porozumiewawczo na Inkuba.
- Weź moje rzeczy. To będzie twoje pierwsze zadanie- zerknąłem w stronę miejsca, gdzie powinien być przystanek taksówek.
- Coś się znajdzie dla ciebie, i on jeszcze nie jest zakwaterowany. Tak jak ty- na słowo kontrakt łowca miał wątpliwości czy odpowiadać na nie. W końcu się zebrał.
- Z kontraktem to jest tak, że mieszasz swoją krew z krwią kontraktora i całujecie się. Ty możesz używać w świecie ludzi mocy, ale człowiek za to cierpi. Proste- powiedziałem bardzo skrótowo to opisując- jednak radzę uważać, nielegalni kontrahenci są ścigani.

- Dostałaś odpowiedź - zaśmiałem się i zabrałem rzeczy - Widzę robię za murzyna - Czemu ona wyskoczyła tak nagle z tym kontraktem ? Przecie to nie jest najlepszy pomysł by wyskakiwać z tym wobec łowcy, a jakby ktoś w okolicy był z akatsuki to nie było by zbyt miło. Fakt faktem my mamy immunitet tak jakby, a ona może źle skończyć. - Wiesz dla Ciebie nie było by zbyt przyjemnie zostać pochwycona przez akatsuki, radziłbym trochę ciszej o tym w miejscach publicznych - uśmiechnąłem się do niej niosąc rzeczy Antharasa. Kontrakt... fajna sprawa po części, jednak czasem może to być trochę bolesne.

-Dobrze dobrze- Uśmiechnęła się do niego i delikatnie pomogła mu aby mógł ją podnieść. - Przepraszam że przeze mnie poczułeś się urażony, po prostu ludzie mnie krzywdzili.. Nie chciałam abyś ty się poczuł skrzywdzony. -Zrobiła smutną minę. -Vell, więc jednak skończyłeś jako murzyn. Przykro mi. - Zaśmiała się, lecz nie w sposób jakiś wredny bądź złośliwy. -Cóż, co do tego kontraktu.. Nikogo nie ma w pobliżu.. A sam mój głos jest wyjątkowo cichy.. To nie możliwe aby ktoś mnie usłyszał. Jeżeli tak ma wyglądać kontrakt to nie chce.. Nie chcę żeby ktoś cierpiał. -Zasmucił ją fakt, że przez jej widzi mi się może ktoś cierpieć. -Aww.. Te moje zakolanówki wywijają mi się. -Szybkim ruchem je poprawiła po czym delikatnie objęła Anth'a za szyję, aby mogli już iść.

- Żartowałem przecież, nie poczułem się w żaden sposób urażony ani skrzywdzony- kiedy wskoczyła na niego poczuł jej obfite kształty na plecach. W sumie na oko można było wywnioskować, że waży ok. 30, może 40 kilo.
- Oj tam, w końcu każdy jak zaczyna pracę staje się murzynem w mniejszym lub większym stopniu- zaśmiałem się. W sumie to taka prawda życiowa. Nawet ja kiedyś byłem murzynem, bo pracowałem dla kogoś.
- Kontrakt faktycznie może zaszkodzić wielu osobom, dlatego jest określany mianem nielegalnego. W sumie nie obchodzi mnie czy ściga to Akatsuki czy nie. Nam łowcom nie podskoczą, a jeżeli załatwią naszych pracowników to podchodzi to pod utrudnianie pracy, a co za tym idzie mamy wolną rękę w eksterminacji.
Poprawiając zakolanówki lekko zachwiałaś jego równowagę, lecz złapałaś się szybko za jego szyję i złapał znowu równowagę. W sumie czujesz, że ma szybki puls. Nic dziwnego, skoro ma przy sobie taką dziewczynę. Zacząłem iść w kierunku postoju dla taksówek, mając na plecach moją nową pracowniczkę.
- Skoro jesteś spooksem to zapewne lubisz elektronikę, a więc mam coś dla Ciebie w sam raz. Dowiesz się po zakwaterowaniu- rzuciłem pośpiesznie to ostatnie.