Hunting for the legend.

UCZESTNICY: Liselotte
MISTRZ GRY: Ten który zawsze rani hehehe
POZIOM: Średni.
MOŻLIWOŚĆ ZGONU: Niet... co najwyżej okaleczenia
LOKALIZACJA: Otchłań - Okolice wulkanu pośród kolorowych gór.
CEL: Zdobycie zwierzaka.

Niespokojny wulkan w kolorowych górach nie jest jakimś specjalnie niezwykłym widokiem, ale z pewnością zapiera dech w piersiach. Pióropusze lawy wydobywające się z krateru odbijają się w stromych, lśniących od surowych kryształów zmiennobarwnych ścianach, nadając im niesamowity wygląd i blask, który bawi się w kotka i myszkę z perspektywą i światłocieniem.
Lecz to nie barwne przedstawienie skłoniło cie do wynajęcia przewodnika do tego miejsca. Na stromych skałach, pośród niebosiężnych szczytów gnieździły się gryfy, a akurat teraz rozpoczynał się sezon lęgowy wiec było ich tu całe mnóstwo. Przynajmniej taką masz nadzieję bo jak do tej pory nie widziałeś żadnego skrzydlatego stwora w okolicy. Przewodniczka mówiła co prawda, że nie łatwo jest zobaczyć gryfa, gdyż ich umaszczenie w świetle tego miejsca zlewa się z niebem i skałami, ale i tak liczyłeś na więcej.
Ruszyliście przed siebie wybraną przez przewodniczkę wąską ścieżką wzdłuż mieniącej się ściany. Ostrożnie, krok za krokiem, aby nie polecieć w przepaść która z każdym krokiem stawała się głębsza. Po całym dniu podróży przez góry nie jest to bynajmniej spacerek, i nawet pomimo płonącej w twej duszy determinacji odczuwasz zmęczenie i marzysz by zamiast podążać za przewodniczką zatopić kły w jej szyi i sycić się szkarłatem z jej żył i tętnic.
Wtem niebiosa rozdarł skwir, nie przypominający niczego co do tej pory słyszałeś w życiu. Nieświadomie poderwałeś głowę i zacząłeś lustrować niebiosa w poszukiwaniu istoty, która wydała ze swego gardła ten jedyny w swoim rodzaju wrzask. I właśnie dla tego nie zobaczyłeś jak twoja towarzyszka blednie i na oślep rzuca się do ucieczki.
Na wąskiej ścieżce nie było gdzie uskoczyć, więc gdy kobieta wpadła na ciebie zrobiłeś jedyną rozsądną rzecz jaka przyszła ci do głowy; przywarłeś plecami do ściany. Efekt mógł być tylko jeden, to twoja przewodniczka poleciała w przepaść, a nie ty. Jej zniekształcony wrzask długo odbijał się pośród górskich szczytów, a spadające ciało kilka razy uderzyło o niewielkie skalne występy nim zginęło ci z oczu w chmurze wydobywającego się z krateru pyłu.
Sytuacja była co najmniej kłopotliwa. Wraz z kobietą w przepaść poleciała spora część zapasów, oraz wabików i straszaków, które miałeś zamiar wykorzystać. Co prawda na jednej z wąskich półek skalnych dojrzałeś błysk czegoś co mogło być torbą lub pakunkiem, ale skalna ściana nie zachęcała do wspinaczki.
Co więc pozostało? Porzucić łowy? Iść dalej licząc na łut szczęścia? Czy zaryzykować i spróbować zdobyć to co pozostało na skale?