Domek Jet

Wysłuchała tego co Jet do niej mówiła, patrząc jej głęboko w oczy. Jednak to co usłyszała jej nie uspokoiło. Nie wyrywała się z uścisku, z takim samym uczuciem się z nią pocałowała, bo nadal czuła do niej to samo. Jednak fakt iż ona jest czarnym pionem, a blondynka sooks'em ją zaniepokoiła i wywołała mętlik w głowie.
- Ale...nic nie rozumiesz...- Burknęła pod nosem. Nie chciała być złośliwa, jednak ona jest szczera, mimo wszystko mimo iż dokucza innym ludziom, jest szczera. Wzięła głęboki oddech i kontynuowała.
- Mieszkam w Otchłani. Wiem jak tam Spooks'y są traktowane. Z resztą wiem jak ja sama potraktowałam niejednego. Chodzi o to, że będzie trudno i to bardzo. Chodzi o to, że jak to wszystko wyjdzie na jaw będę miała problemy i to nie tylko w Otchłani, ale i w świecie ludzi, a ty będziesz miała je jeszcze gorsze.Tego nie da się tak po prostu pogodzić.- Mówiła nieco nerwowo. Wtuliła się mocniej w Spooks'a i zaczęła się zastanawiać. Szukała jakiegoś pomysłu, czegoś co rozwiąże ten problem. Najprostsze rozwiązanie jej przychodziło do głowy, ale nie chciała tego nawet proponować.
- Musimy się zastanowić. Znaleźć sposób, by wszystko się ułożyło. Jednym z rozwiązań jest zapomnienie o sobie. Innym będzie ukrywanie się, udawanie że się nawet nie znamy, ale wtedy spotkać będziemy się mogły raz na miesiąc jak nie rzadziej. Jest jeszcze inny sposób, ale...- Powiedziała z żalem w głosie. Wiedziała, że to głupie i samolubne. To co jej do głowy przyszło było podłe, krzywdzące. Komuś innemu by to powiedziała normalnie, ale nie Jet. Znowu wzięła głęboki oddech i jeszcze mocniej się wtuliła. - Dzięki temu innemu sposobowi, będziemy mogły bez przerwy być razem i nie będzie żadnych podejrzeń. A jak będą to tylko pomyślą, że ciebie wykorzystuję. Chodzi o to, że ty mogłabyś zostać moim...- Nie dokończyła, nie mogła. Uroniła jedną łzę.Musiała się uspokoić zanim zaczęła mówić dalej.

Zachowanie Suzan zaniepokoiło Jet. Była rozchwiana emocjonalnie. Z jednej strony kochała ją, a z drugiej bała się. O bezpieczeństwo swojej ukochanej czy siebie? W sumie o oba zapewne. Położyła dłoń na jej policzku i oparła głowę o jej czoło. Chciała chwilę pomyśleć. Chwilę pobyć jak najbliżej niej. Dziewczyna kontynuowała swój wywód. Jet wiedziała, że bycie spooksem jest problematyczne. Miała chyba też poczucie winy, że była dla nich wredna, a teraz zakochała się w jednym. Bała się, że to wyjdzie na jaw. Spojrzała jej w oczy i spróbowała ją uspokoić swoim głosem.
- Zamieszkaj ze mną. W Otchłani nikt nie musi się o tym dowiedzieć. Nikt nie musi wiedzieć, że ty jesteś pionkiem, a ja spooksem. Możemy po prostu udawać ludzi. Obie możemy zamieszkać tutaj i widywać się zawsze. Dzień w dzień, noc w noc. Załatwię nawet, że mogłabyś ze mną pracować. Jesteś w końcu taka piękna- przejechała drugą dłonią po jej policzku. Zrobiło jej się przykro kiedy dziewczyna zasugerowała rozstanie. Udawanie, że sie nie znamy sprawiło jej jeszcze większy ból. Pociekły jej łzy, lecz momentalnie je otarła i dalej patrzyła Suzan w oczy. Jej dotychczas szczęśliwe fioletowe oczy były smutne i zestresowane.
- Potwór nie może być czyimś kontrahentem- powiedziała Jet uspokajając Suzan. Wiedziała, że być może o to jej chodziło, kiedy pojawiła się w jej oku łza. Jet ją uspokoiła poprzez przytulenie do swojej piersi i pocałunek. Otarła jej łzę.
- Suzan nie musisz się bać. W świecie ludzi tylko ty wiesz kim naprawdę jestem. Z innymi niż ty się nie zadaję. Znajomych mam mało. Właściwie to mam tylko Ciebie. Wnioskując po twoim charakterze u Ciebie jest tak samo. Jeżeli mają przyjść do mnie problemy to stawie im czoło. Zrobię to dla Ciebie. Nie obchodzi mnie z kim będę musiała walczyć. Zejdę nawet do największych czeluści piekieł dla Ciebie- powiedziała i pocałowała ją namiętnie, okrywając je jednocześnie kołdrą. Robiło się chłodno, w końcu niedawno padało. Teraz najważniejsza dla niej jest Suz i nic innego się nie liczy.
- Proszę zostań ze mną na zawsze, tak bardzo cię kocham- powiedziała ze łzami w oczach i uśmiechnęła się do niej.

Problemy, problemy, problemy... W ciągu jednej minuty się pojawiły. Dlaczego? Suzana kochała Jet, chciała się poświęcić. Jednak jej samolubnej duszy nie da się tak po prostu unicestwić. Na pewno w jej zachowaniu coś samolubnego i niemiłego się pokazało. Bała się o reputację? Heh jaką reputację, nie ma żadnej. Jednak i tak widziała w tym problem. "Udawać ludzi" - głownie to jej zapadło w pamięć w słowach Jet.
- Co?! Udawać ludzi?!- Odsunęła się od niej i usiadła. - Nie chcę udawać człowieka, rozumiesz? Nie chcę nim być. Ludzie są...tylko ludźmi. Otchłań jest miejscem idealnym dla mnie. - Zawsze gardziła ludźmi. Nie potrafiłaby się stać człowiekiem. Zawsze tą rasę uważała za najgorszą, za najsłabszą. Przecież większość ludzi nawet nie wie nic o otchłani, nicości. Ogółem o świecie, w którym żyje Suzana. Są taki niedoświadczeni, mało wiedzący, słabi. To byłaby jedna z najgorszych rzeczy jaka mogłaby spotkać Suzanę - stać się człowiekiem. Wiedziała, że było to bolesne dla Jet, ale to przekraczało jej możliwości.
- Chcę zostać w Otchłani...- Odparła ponuro. Wstała z łóżka i podeszła do swoich jeszcze wilgotnych ubrań. Zignorowała to, że są mokre. Zaczęła je po prostu ubierać. Czuła, że musi iść. Im dłużej będzie tu przebywać tym bardziej zrani Jet. Musiała wszystko sobie przemyśleć, w samotności. Zawsze tak robiła. Pomagało.

Jet słysząc jej słowa rozpłakała się. Na chwilę jej serce pękło. Została zraniona, ponieważ nie może być z najbliższą osobą. Kiedy Suzan wstała i zaczęła się ubierać Jet podeszła i objęła ją. Chciała ją zatrzymać. Chciała z nią być.
- Proszę zostań ze mną... Ja tak chcę z tobą być...- wyszlochała wtulając się w dziewczynę. Po raz pierwszy widać było u niej rozpacz i zranienie. Jej uśmiech zniknął, tak jakby nigdy go nie było. Płakała w ramię Suzan i ciągle powtarzała "zostań... proszę". Przeżywała istną katorgę emocjonalną. Jej miłość została odrzucona. Tak jak zawsze była odrzucana.
- Nawet nie musisz udawać człowieka... Wystarczy, że nikt się nie dowie że jesteśmy potworami- płakała dalej- zostań... Nie chcę być znowu sama...- Powoli opadła bezwładnie na podłogę tuląc się do kolan Suzan. Z radosnej Jet nic nie zostało. Była teraz tylko smutną istotą. Skrzywdzona. Najsmutniejszy widok jaki w życiu widziałaś. Serce Jet było szarpane na kawałki. Wizja utraty ukochanej była zbyt przytłaczająca. Nie wiedziała co już począć... Jedyne czego chciała to żeby Suzan z nią została.

Widząc zachowanie Jet, Suzana sama się rozpłakała. Jednak nie chciała się tym razem złamać. Słuchała jej słów, tego jak próbuje ją zatrzymać. Znaleźć rozwiązanie, dzięki któremu Suz zostanie w świecie ludzi.
- Ja chcę być potworem, nie chcę z tego rezygnować.- Odpowiedziała smutno, łkającym głosem choć chciała to powiedzieć chłodno i poważnie. -Puść mnie.- Wyrwała się z jej uścisku i dalej się przebierała. Wiedziała, że to co robi jest niewłaściwe, jednak tym razem musiała postąpić po swojemu. Jet chciała zrobić z niej całkiem inną osobę, a ona nie chciała się całkowicie zmieniać. Musiała na razie się przyzwyczaić do tych zmian jakie już wprowadzono.
- Muszę już iść. Nie mówię, że już nigdy tu nie wrócę, ale muszę posiedzieć sama. Musze...pomyśleć.- Powiedziała smutno i ruszyła w stronę drzwi. Złapała za klamkę i spojrzała załzawionymi oczami na Jet.
- Wybacz...- Powiedziała cicho, po czym nacisnęła klamkę i wyszła.


zt

(wybacz, że tak tragicznie, ale jutro, a raczej już dzisiaj wyjeżdżam na dwa tygodnie to ci zostawiam wolną postąć)

Jet płakała cały czas. Czuła ogarniająca niemoc zatrzymania partnerki. Jednak rozumiała jej punkt. Widziała, że ona też cierpi z tego powodu. Chciała zostać potworem. Jet nie mówiła jej, żeby zaprzestała bycia nim. Chciała tylko, żeby ukrywała to. Żeby były razem.
- Wróć jak najszybciej- rzuciła jej na odchodnym w oczach miała łzy. Suzan poszła swoją drogą. Musiała to wszystko przemyśleć. Jet widziała w tym promyk nadziei. Nadziei, na to że jej ukochana wróci do niej. Wstała powoli i podpierając się o ścianę udała do kuchni. Wyciągnęła z szafki alkohol. Odkorkowała wino i napiła się. Musiała jakoś sobie ulżyć. Cały czas płakała. Wróciła do łóżka dopijając resztę wina i usnęła. W swoich snach nadal miała Suzanę oraz chwile razem spędzone. Był to dobry sen. Usnęła uśmiechnięta.


ZT
(Spokojnie, taka sytuacja nada tej znajomości smaczku :). W końcu Jet będzie miała jakiś cel w życiu. No i wyszedł nam całkiem niezły wyciskacz łez i pierwsze Yuri na forum ^^)