Ulubione gry.

W co uwielbiacie grać? Tytuły? Poziomy? Przeszliście Simsy? Pogadajmy, jak zawsze.

W co ja tam pogrywam... Cóż, ostatnio to tylko osu! mi w głowie po prawdzie, i pbf'y. W co jednakowoż pogrywam jak nie ma nic do roboty na pbf'ach(czyli nigdy) i osu! mi się nudzi(również nigdy)?
Cóż, większość gier jak się okazuje, to horrory, heh. Mam koło pięciu-sześciu gier o Slenderman'ie, wysokim mężczyźnie bez twarzy, co to znika i się pojawia, by nas złapać. Nie chce mi się o nim pisać dużo, poza tym, że jest potwornie wrednym jumpscare'm, którego po prawdzie nigdy nie jesteś w stu procentach pewien. A nóż widelec już jest za twoimi plecami? Odwracasz się - nie ma. Wracasz wzrokiem przed siebie, Slender wyrasta ci przed twarzą :/ Wredne. Wstyd się przyznać, ale ani razu nie wyzbierałem wszystkich kartek/pamiątek/zdjęć czy czego tam innego, poza chapterem pierwszym w Slender: The Arrival. Większość gier o Slenderze jest freeware i do pobrania, poza właśnie Slender: The Arrival.

Oprócz tego mam jedną, fanowską grę po włosku bodajby - Pesadelo. Fabuły ni w ząb nie pojmuje, ale fajnie się ucieka przed potworami. Gra przejawia sporo podobieństw do Amnesii, ale jest... Za krótka. Dużo, choć podobno jeszcze nie jest skończona. Chętnie poczekam na dalsze wycieczki. Ach, gra jest darmowa, do pobrania gdzieś, freeware. Uwielbiam w tej grze coś na styl "realisation time". Stwór pojawia się bez ostrzeżenia ani czegoś, po prostu puf, jest. A jak widzisz to, odwraca się często natychmiastowo w twoją stronę. I kilka sekundek zastanowienia: "Realisation time. 3... 2... 1... UCIEKAAAAAAAAAAĆ!"

Co tam jeszcze mam? Znów horror, tym razem jednak konkretny, od którego idzie zwariować, tak jak nasza postać gdy widzi potwory. Owszem, mówię o Amnesii i pochwalę się, przeszedłem ją całą! Tak, biatch, pokonałem "cień" i przeszedłem grę! Ale poważnie, gra zryje każdemu głowę potężnie. Nie będę jednak spojlerował. I nie, ta gra jest już płatna.

Co ja tu jeszcze mam... Nieee, znowu horrory? Właśnie tak. Są to gry oparte o serie creepypast zebranych pod znakiem "SCP", rozwinięcie skrótu zaś znaczy "Secure - Contain - Protect". Ogółem są to creepypastowe opowieści o istotach, miejscach, zjawiskach i przedmiotach, które nie powinny istnieć, są super-hiper złe i w ogóle, jak choćby skrawek papieru z zapisanymi nutami, który nakazuje każdemu kto na niego spojrzy kończyć zapis własną krwią i tym podobne. Gry oparte na tym w jakie gram to SCP - 087, czyli historia niekończących się schodów, gdzie na którymś piętrze zostajesz zaatakowany i zabity przez... Coś. Tak, twórcze, ale chodzi o napięcie. Idziesz, idziesz, co raz więcej dziwacznych dźwięków... Nuży cię... I nagle JEB. Druga gra, czyli SCP - Containment Breach jest już nieco bardziej rozbudowana, gdy działasz w poruszaniu się po bazie organizacji SCP, a jeden z potworków uciekł i morduje. Ciebie również ma na widoku. I nie tylko on. Obie gry również są "freeware" i do pobrania.

Mam również dużo platformówek pokroju Super Meat Boya(potworność, ych), World Of Goo czy Mario a także parę gier spod znaku Resident Evil, ale główną grą której jeszcze poświęcam czas... A w sumie serii jest Devil May Cry. Głównie części trzy i cztery, ale też i najnowsza DmC. Osobiście jednak wolę pierwsze dwie z wymienionych. Nie będę się o tej grze rozpisywał... Jest po prostu świetnym slasherem, a postać Dantego każdemu zapadnie w pamięć(wolę Vergila, heh).

Nuuuu... Chyba tyle. I jeszcze uwielbiam Wormsy, sam posiadam Worms 3D, 4(zgubiłem cd-key :/), Forts, World Party(gdzieś wcięło mi płytę) i Armageddon. Robale WYMIATAJĄ!

O rany. Word of Goo. Jedna z gier, które wejdzie na mojego netbooka. Pamiętam jak się wkurzałem, że te gluty nie chcą się łączyć, że jeden mi na końcu spadł, że dosłownie zabrakło trzech do maksymalnej ilości. Ale gra sama w sobie jest sympatyczna. Straciłem cholernie dużo cennych jednostek czasu, aby zostawić za sobą kolejne poziomy. Ale serio. Żałuję, że ją skasowałem. Nieźle kasowała czas.

Mount&Blade... rany, niby tam się nic nie dzieje. Jeździsz, zdobywasz zamki (i wioski), wykonujesz zadania, których na dobrą sprawę jest niewiele, ale... ja na to ciągle tracę czas. Szczególnie jak mi limit padnie. Zamiast odpisać na posty, wziąć się za jakieś opowiadanie, posprzątać bajzel w pokoju... włączę sobie M&B i jadę na tej kobyle z różowym zadem (mam słabą kartę, hee. No i to netbook... masakra z grafiką i rozdzielczością. Nie ma to jak gra na najniższych detalach). Biegnę, rozwalam, jadę dalej... aha? Znów atakują mój zamek? No to zawracam. Fuck no. Nie kupiłem zapasów... to do najbliższej wioski wroga. Trzeba będzie spalić i okraść. I tak w kółko. Ciągle to samo, ciągle, ciągle, ciągle... Ale jeszcze nigdy nie zniszczyłem wszystkich wrogów, więc... ten. Muszę się wziąć za siebie. ;c

Pokemon firered. Bo inne mi się zacinają... ehe. No co tu dużo mówić? Biegasz, łapiesz te małe (i gigantyczne) stworki, kupujesz ekwipunek, walczysz... I próbujesz zostać mistrzem pokemon, yup?

Ostatnio zacząłem grać w tzw. "gry szukane". O dziwo, mają zajebiste fabuły. Czasami aż zaczerpnę jakiś motyw z nich na false, bo są takie, które nawet klimatem tu pasują. Pierwszą w jaką grałem to Klątwa Wilkołaków. E... tak. Relacjonowałem to mężowi, jak do mnie zadzwonił. "Robert jest przyjaciółką jego babci". Sprawdzanie czujności... mhm. Następnie; Echa Udręki (takie sobie...), Księga Pragnień (najgorsze), Okrutne gry: Czerwony Kapturek (zjadliwe ;3), Sezon na Ducha: Opowieść o Małym Duchu (to była bodajże druga moja taka gra. Podobała mi się. Główny bohater miał zarąbiste teksty), Syberia (świetne, ale nie dokończę. Nie mam cierpliwości, a mi się zacina. ._.)

Aktualnie zaczynam Howlville Mroczna przeszłość. Wczoraj w hotelu u męża i Shety instalowałem. Ta.

Agi: Horrory? Wow. Szacuneczek. Ja nie mam nerwów do takich gier. Ale przyznaję, że z Amnestii to oglądałam gameplaye. Głównie PewDiePie'a *^*
Osu! sobie kiedyś ściągnęłam, ale jeszcze tego samego dnia skasowałam.

World of Goo? Ta gra ma zajebistą fizykę, muzykę, grafikę i fabułę. I na dodatek zrobiło ją tylko dwóch gości. Polecam.
Ogólnie to lubię nowości. Ale ponieważ mój komputer ich nie lubi, muszę się albo obejść smakiem(te najnowsze) albo grać na najniższych ustawieniach(nie ma to jak Deus Ex : Human Revolution w pikselowym wydaniu, yeah).
Jam jest również komandor Shepard, Mass Effect górą. Oczywiście Dragon Age jedynka i dwójka. Portal, no przecież. Niestety tylko pierwsza część.

Lubię starze gierki: ponadczasowy, genialny, cudowny The Neverhood. Piękny Beyond Good & Evil, zabawny i sympatyczny Ghost Master, który, tak swoją drogą, ma genialny dubbing.
Black & White, Rayman, Hokus Pokus Różowa Pantera(ciągle bawi tak samo, czyli bardzo) i trochę innych tytułów. <3

Ja się sama boję grać w gry typu "horror" czy coś. ;n;
Podziwiam jak ktoś w takie sam gra w nocy. Ja przeważnie z nich oglądam gameplay'e lub gram multi jak się da. c:
Ulubione? - Dead Island, Resident Evil, Devil May Cry, Last of Us, The Walking Dead.
Dobra, mam więcej ale jak zwykle nie pamiętam, bądź dawno nie grałam. Touhou nie pogardzę, ale na dłuższą metę robi się nudne.

A ja nie pojmuje tego, że ludzie nie chcą grać w horrory, bo się tego boją. Przecież... O to chodzi właśnie, nie? Włosy mają nam dęba stanąć, a my z przerażeniem mamy odwrócić wzrok od monitora, dygocząc. Co prawda mi się coś takiego nie trafia (nawet jak gram sam, w środku nocy) grając w Amnesię dla przykładu, ale Slenderman powoduje gęsią skórkę nawet w środku dnia, heh. Ogółem warto się czasem pobać, ot, dla własnej... Zabawy?

A żebym nie suszył, jestem również, może nie tyle co fanem, co hobbystycznie czasem lubię zagrać partyjkę w Heroes Of Might And Magic, trójkę lub piątkę. Tak, siedzi się przy tym kilka godzin i dłużej, ale cholera, to tak wciągające jest... Wielokrotnie również przechodziłem gry spod znaku Legacy of Kain, głównie miałem dostęp do Blood Omen'a 1 i 2. Uwielbiam voice acting Kain'a w tej grze. Jest booooooski po prostu, a sama gra, mmm... Jak można nie lubić grania wampirem, który ludzkie życie ma gdzieś i morduje jak mu się podoba, będąc cynicznym, sarkastycznym narcystą i skurwielem? Jego się NIE DA nie lubić, heh.

Zgadzam się - horror na którym nie ma strachu to słaby horror. Ja nawet pięciu minut w Slender Mana nie wytrzymam brrrr...

A Heroes Szóstkę mam i dziś zaczynam grać z kolegą. Kampania zdawała mi się nudniejsza niż w Piątce, ale multiplayer powinien być lepszy, choćby ze względu na jednostki i grafikę. Mam przynajmniej taką nadzieję.